Guc...

Sorunlarla dolu 1 ay geride kalmisti ve her zamanki gibi yenisi geliyordu... Insanlar masa basindaydi, tartisiyorduk... Fikirler havada ucuyordu, problem tartisiliyor, iyice desiliyordu, sorun x sorun = (yine)problem denklemi ortaya cikiyordu. Haliyle ben de bir seyler soyluyordum. Zaman gecmek bilmiyor ve her agizdan sesler, kelimeler yukseliyordu... Kendi dogrularini savunuyordu her bebek... Bilinmeyen gelecegi bilmeye calisiyorduk! Jack Daniel's durumdan habersizdi ancak 5. kadehten sonra reel dunya ve banal dunya arasindaki bir goz bebegine oturdum. Konusmalar sanki durmus, zaman donmus ve sessizlik hakimdi o an'a. Bakiyordum... Uzaktan anneannemin sesi geldi "Insanlarin isteseler cozmeyecegi hic bir sey yok yavrum!" diye. Elime baktim ve daha once hic gormedigim o tahta kasigi gordum, ancak o kasik aslinda elimde yoktu, bizim de degildi !? Insanliktan once yapilmisti o kasik ve hic kullanilmamisti kimse tarafindan... Birden bire gelecege gittim sanki, herkesi, herseyi kaybettim... Soguk, karanlik ve yalniz. Bos bir 19" wide screen monitor ile dertlestim orada sanki. Geri dondum ve artik cok daha gucluydum. Herkes buradaydi!