Dondurucu bir soguk geldi aniden. Nereden oldugunu bilmiyorum ama hemen hava durumuna baktim. Enteresandir ki 21°'yi gosteriyordu ibre!? Yani bir insan bedeni icin gayet uygun. Bu nasil olabilir? Ama hic bu kadar usudugumu hatirlamiyorum! Bu soguk, sanki hayatini kaybetmis olan cok sevdiginiz bir insanin o an orada olmasinin yarattigi bir sogukluk gibiydi. Hic boyle hissetmemistim hayatim boyunca. Isinmak icin anne rahmindeki gibi durmaliydim. Sogukkanlilikla ve bekleyerek. Sanirim hazir degildim...
*Sadece bir kac adim kadar gerideydi. Soz verdim... 27 Aralik'ta ne olacagina dair hic bir ip ucu dair ortada yok. Bilmiyorum! Tek bildigim, o benim huzunum oldu. Topaklandi, yumru haline geldi ve icimde bir yere yerlesti. Goz pinarlarimi doldurdu teraziden bosalan sular ile. Teraziyi dengeleyecek hic bir varlik yok...
