Eğer aradığınız çözümler sürekli "çözümsüzlük paradoksu"ile sonuçlanıyorsa, bilin ki çözümü o değildir...
Niye degildir?
Bazen insanlar cozum aradigini zannederken problemi buyuturler ve problem icinden cikilmaz hale gelir kontrolsuz bir halde. Icinden cikartacak cozume ulasmak icin daha fazla psikoljok, sosyolojik ve kimyasal olarak zaman kavrami icinde kaybolup dururlar. Her zaman cozum bulduklarini kanaatine varirlar. Ama bazen unuttuklari sey bulduklari cozumler baskalarininin problemi olabilir. Bunun farkina vararak cozum bulma sureci de insanoglunun dogasinda olmadigindan; konusarak anlasma, okuyarak anlama-algilamak gibi nitelikler sadece belirli oranda ve belli dallarda basarili olmaktadir . O zaman yaptigimiz herseyin ister istemez paradokslari yaratan donguleri oluyor demektir -bir kelebek etkisi edasi ile. Ve iste bu noktadan sonra evrende farkli bir surece giriliyor.
Bu surec nedir?
Sureci kisaltmak ve zaman kavraminin farkina varmamak mi?
Yarattigimiz etkilerin nasil bir tepkiye neden oldugu mu?
Anlasilmayi beklerken hep ortak noktalar aramak ya da farkinda olmadan bulmak mi?
Hic konusmadan dusunmek mi ?
Vizyon'daki butun olgulari niteliksiz olarak degerlendirip, on-yargi yaratip, leyhine cikar aramak mi?
Varligini sorguladigimiz yargilar uzerinde zamansal bir surec betimleyememe yetenegimiz mi?
Veya bunu yorumlarken empati yapamamak mi?
Hic yokken bir daha var olmamaya dogru gitmek mi?
Kaldigimiz yerden yeniden baslamak mi ?
Deger yargimiz ile neyi degerlendirdigimizin farkinda olmak ve gercek degerin neye verilmesi gerektigi boslugunu doldurarak mi?
Ya da ,
Bunlarin hepsinin var oldugu ama aslinda hic birinin o kucuk mavi noktadaki hayat kavrami kadar anlasilabilir ve deger verilebilir bir mucize olmadigi olasiligi mi ?
Zaman’da geri – ileri yaparken filmin koptugu yerden cikacagi anin su an oldugu gercegine dayanarak , ikinci bir etki icin tepkinin bir daha o gelmeyecegi o ani yakalamak mi ?
Toplulugu yaratan bireysel bilincin tamamen yapay temellere dayatilmasi gerekliligi mi ?
Bunlarin hepsinin sorumlusu; Yok etmek icin yaratmak ile var etmek icin yaratmak arasinda cambazlik yapan insan mi, ?
Veya hic baslamamak mi…
Peki ya asil cozum nedir ?
|(*)
(*)Dip not: Iste bu noktadan sonra ekrandaki yazi imlecinin saatlerce, yillarca, hatta belki tarifi insanlik icin bile olamayacak bir uzunlukta yanip-sondugunu goruruz, ta ki gucu tukenene kadar…
* Benim de yapabilecegim bir sey olmaliydi. Bir cozumu olmaliydi! Cok istemistim ve Beyaz Nokta'yi yarattim ama ne yazik ki olmadi... Daha guclu olmaliydim!
Niye degildir?
Bazen insanlar cozum aradigini zannederken problemi buyuturler ve problem icinden cikilmaz hale gelir kontrolsuz bir halde. Icinden cikartacak cozume ulasmak icin daha fazla psikoljok, sosyolojik ve kimyasal olarak zaman kavrami icinde kaybolup dururlar. Her zaman cozum bulduklarini kanaatine varirlar. Ama bazen unuttuklari sey bulduklari cozumler baskalarininin problemi olabilir. Bunun farkina vararak cozum bulma sureci de insanoglunun dogasinda olmadigindan; konusarak anlasma, okuyarak anlama-algilamak gibi nitelikler sadece belirli oranda ve belli dallarda basarili olmaktadir . O zaman yaptigimiz herseyin ister istemez paradokslari yaratan donguleri oluyor demektir -bir kelebek etkisi edasi ile. Ve iste bu noktadan sonra evrende farkli bir surece giriliyor.
Bu surec nedir?
Sureci kisaltmak ve zaman kavraminin farkina varmamak mi?
Yarattigimiz etkilerin nasil bir tepkiye neden oldugu mu?
Anlasilmayi beklerken hep ortak noktalar aramak ya da farkinda olmadan bulmak mi?
Hic konusmadan dusunmek mi ?
Vizyon'daki butun olgulari niteliksiz olarak degerlendirip, on-yargi yaratip, leyhine cikar aramak mi?
Varligini sorguladigimiz yargilar uzerinde zamansal bir surec betimleyememe yetenegimiz mi?
Veya bunu yorumlarken empati yapamamak mi?
Hic yokken bir daha var olmamaya dogru gitmek mi?
Kaldigimiz yerden yeniden baslamak mi ?
Deger yargimiz ile neyi degerlendirdigimizin farkinda olmak ve gercek degerin neye verilmesi gerektigi boslugunu doldurarak mi?
Ya da ,
Bunlarin hepsinin var oldugu ama aslinda hic birinin o kucuk mavi noktadaki hayat kavrami kadar anlasilabilir ve deger verilebilir bir mucize olmadigi olasiligi mi ?
Zaman’da geri – ileri yaparken filmin koptugu yerden cikacagi anin su an oldugu gercegine dayanarak , ikinci bir etki icin tepkinin bir daha o gelmeyecegi o ani yakalamak mi ?
Toplulugu yaratan bireysel bilincin tamamen yapay temellere dayatilmasi gerekliligi mi ?
Bunlarin hepsinin sorumlusu; Yok etmek icin yaratmak ile var etmek icin yaratmak arasinda cambazlik yapan insan mi, ?
Veya hic baslamamak mi…
Peki ya asil cozum nedir ?
|(*)
(*)Dip not: Iste bu noktadan sonra ekrandaki yazi imlecinin saatlerce, yillarca, hatta belki tarifi insanlik icin bile olamayacak bir uzunlukta yanip-sondugunu goruruz, ta ki gucu tukenene kadar…
* Benim de yapabilecegim bir sey olmaliydi. Bir cozumu olmaliydi! Cok istemistim ve Beyaz Nokta'yi yarattim ama ne yazik ki olmadi... Daha guclu olmaliydim!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder