1 Ekim 2011 Cumartesi

Bazen oyle seyler hissediyor ve yasiyorum ki, ne kadar sozluklere de baksam, ansiklopedileri de karistirsam, sanatsal ve edebi varliklara da baksam hic bir tanimini bulamiyorum. "Iste bu!" diye onu bulacagim andir belki, bu hayatta beklenmedik olan o sonsuzluklara bakmak. Gozum kapatildiginda, agzimi acip tek kelime bilmeyen cocuklar gibi kalacagim o beyaz ve parlak duvar kagididir belki.

Ben ki, seni yasatmaya calisacagim burada oldugum surece. Onumu gormeden yurudugum ucurum kenarindaki bosluklara attigim tum adimlari dolduran seni.


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder