Maddeler dunyasi ya bu!
Portakal bahcesi ile,
Bahcelerde zerdalisi ile,
Kizil sacli kizlari ile,
Veysel'in derdini bilmeyen mi var?
Asil en guzeli, dunyada yururken hele,
Ben de duserim o bubi tuzaklarina digerleri gibi.
Kanlar icerisinde yuvarlanir,
Yeniden yurume arzusu ile
Saha kalkarim o an!
Elimde sazim,
Yazar, cizerim "bir seyler".
Benim varligim artik o "bir seyler"in de icindedir.
Hortkuluk olarak yasarlar onlar...
Ben burada olmasam bile.
Kizil gunesi batarken animsadim yine.
Goremiyorum artik onu,
Topragini,
Suyunu,
Havasini...
Baba ve anneydi ilk gordugum.
Ve o ilahi mavi renk!
Gul gibi solmustu o renk, onlar da zamanla...
Solup dokulenleri teker teker topladim.
"Ben yapmayacagim, dokmeyecegim!" diye haykirdim!
Gun gelir devran donermis.
Ayni telden tinlayanlarin
Bir gun kafasi atarmis.
Akord bir daha derman bulamaz,
Turkuler ise saraba karisirmis...
Pek bi uzak kaldim ben ruhuna
Kopmayan bir capa gibi.
Okyanusun tam ortasina, en derine demirledim.
Baska gemiler yanasti o sirada,
Demir attilar benim tam ustume.
O an anladim ki,
Sen benim bilgemsin.
Bana hayattaki en hakiki ve buyuk hatami ogrettin.
Omru boyunca Tanriya inanan gercek bir dindara
Onun varolmadigini kanitlamis gibi!...
Sen giderken,
Veysel on kagit ve bir de siir birakmisti.
Yolda corabinin icinde seni rahatsiz etmisti, varligi...
Arama, anlam dahi arama artik!
Cunku orada yok...
Ozdek ozdek geldi hayat ustume,
Bunaltti su damlalariyla...
Buhar oldu yildizlara dogru.
Digerleri gibi oldum yanlislikla!?
Bazen, zaman zaman, belki de simdi...
Bir kez daha anladim,
Anladim, cunku elim ona degdiginde anladim,
Tin, tine degdiginde anladim.
Cok gec olmadigini...
Lanet olasi "alti numara" hep hakliydi!
Simdi ise ben gidiyorum,
Uzun ince bir yolda...
Ayni asigin dedigi gibiydi.
Onunla yasamadim ama
Onu yasiyorum ben...
* Terazi suyunu Oglagin ustune doktu. Baska bir ekinoksa gecmis olmaliydi? Kim bilir...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder